Αργοπεθαίνει

Aργοπεθαίνει

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
τις ίδιες κάνοντας κάθε μια μέρα διαδρομές,
όποιος περπατησιά δεν αλλάζει,
όποιος δεν τολμάει να φορέσει ἐνα χρώμα καινούργιο,
όποιος δεν μιλάει σ’ αγνώστους.

Αργοπεθαίνει όποιος έχει την τηλεόραση γκουρού.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος βάζει το μαύρο πάνω απ’ το άσπρο
και πάνω απ’ το ιώτα διαλυτικά,
όποιος στη δίνη δεν αφήνεται να πέσει
των συγκινήσεων που μεταμορφώνουν
τα μάτια σ’ αστέρια, τα χασμουρητά σε χαμόγελα,
και τα στήθη σε χτυποκάρδια και λάθη.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι
όταν δυστυχεί στη δουλειά του,
όποιος δεν θυσιάζει το βέβαιο
για το αβέβαιο κυνήγι ενός ονείρου,
όποιος δεν τόλμησε καν μια φορά στη ζωή του
να κάνει πέρα τις συνετές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν κάνει ταξίδια,
όποιος δεν ανοίγει βιβλίο,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει μέσα του γοητεία και χάρη.

Αργοπεθαίνει
όποιος τον έρωτά του ταπεινώνει,
όποιος δεν γυρεύει απ’ τους άλλους βοήθεια
όταν την έχει ανάγκη,
όποιος περνά τις μέρες του γκρινιάζοντας
για την κακή του τύχη ή τη βροχή που δεν σταματά.

Αργοπεθαίνει
όποιος παρατάει μια ιδέα προτού τη βάλει εμπρός,
όποιος δεν ρωτάει για όσα δεν ξέρει.

Γλιτώνουμε αυτόν τον θάνατο σε δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα ότι για να ‘σαι ζωντανός
θέλει προσπάθεια πολύ πιο δύσκολη από της ανάσας.

Μόνο με πύρινη, επίμονη εγκαρτέρηση
κερδίζεται η εξαίσια ευτυχία.